Venedik'te Bin Gün

...Evet, o gnocchi krema ve minik Gorgonzola peyniri parçalarıyla fırında kızartılarak en azından bir kez daha yenildi. Bozulmasından iyidir. Belki bunlar çok saf düşünceler ama bu evcimenlik bana uyuyor. Kendim hakkında bildiğim en eski şey, ilk şey bu. Yalnızlık dışında...

...Deniz tuzunun insanın burnunu titreten, baş döndürücü kokusunu içime çektiğim...

...onaylamadığını belirtircesine dilini şaklattı. "Yalnız olmamalısın" dedi. "Yalnız değilim ki, sadece evli değilim hepsi bu" dedim. "Fakat yalnız seyahat etmemelisin" diye ısrar etti. "On beş yaşımdan beri yalnız seyahat ederim ben." Bir kez daha cık-cık etti ve gitmek için arkamı döndüğümde, "In fondo, sei trieste. Hüznün içine işlemiş" dedi. Bende hissettiği şeyin hüzün olmadığını açıklayabilecek bir dil bilmiyordum. Onun fark ettiği şey benim ayrıksı oluşumdu...

...Herkes ağlıyor, üzerimize makarna ve pirinç atıyor. Bir zamanlar yabancı olan kocamsa sigara bulabilmek için gri kadife yeleğinin ceplerini yokluyor. Belki de dünya şu anda sona ermeli diye düşünüyorum...

...Bu düğün, bu güneş ışığı, mavi suyun üstünden bu geçişimiz, binalardan aşağıya bakan bu yaşlı ve tatlı yüzler, bu pembe huzur hepimiz için. Bu yalnız olan herkes için. Bugünün parçalarını sıcak ekmek parçaları gibi dağıtmayı nasıl isterdim...

...Onları izlerken her zaman istediğim şeyin bu olduğunu düşünüyorum. Bir yerlere ait olmak, önemli olmak, değerli görülmek ve değer vermek isterdim. Hayatın bu denli romantik, bu kadar basit ve güvenli olmasını isterdim...

...tenimin bir parçası olmuş kadar eskimiş hüzün maskemi...

...Her hafta üç, bazen de dört gün ototyolda ilerliyor, dağ yollarını çıkıyor ve arabamızın yalpalayarak geri dönerken üzüm bağları, zeytinlikler ve bir sonraki şehir, bir sonraki tepe, bir sonraki Ortaçağ kasabasına doğru uzanan tütün tarlaları, ağıllar ve ayçiçekleri görüyoruz. Botticelli, Leonarda da Vinci ve Piero della Francesca'nın Toskana tepelerinden, üzerinde nokta nokta siyah serviler olan pembe kumlu bayırlardan, Siena'nın henüz sürülmüş kızıl topraklarından, tozlu ışıktan ve dut, incir, zeytin ve asmalardan oluşan o suluboya manzaranın arasından geçiyoruz...

... doğdukları yer dışında hiçbir yerde yaşamamış insanlarla yemek yiyor, bir şeyler içiyoruz. Bir ev bulamıyoruz fakat bir kestane korusunda, mastudonlardan bu yana şırıl şırıl akan bir suyun işlettiği ahşap çarktan güç alan bir değirmen buluyoruz. Hala hasadı bağlarda meşale ışığı eşliğinde yedikleri yemeklerle kutlayan üzüm yetiştiricilerini ve neredeyse olgunlaşmış yeşil-mor-siyah meyveleri elleriyle toplayıp, küçük bir motorla döndürülen eski taşların arasında ezen zeytin üreticilerini görüyoruz. Çıkan yağ çimen gibi yeşil ve üzerinde minik minik köpükler var. Kokusu közlenmiş kestaneye benziyor. Yağ, ateşte kızartılmış sıcak ekmeklerin üzerine dökülüp deniz suyu da eklenince tadı bu muazzam dünyadaki tek güzel yemek gibi geliyor insana...

...Gel, insancıl çocuk!
Bu sulara, yabana,
Bir peri ile elele gel.
Çünkü dünya tahmin ettiğinden daha çok hüzünle dolu... YEATS


...Veni etiam, geri dön. Kimileri Venedik'in ismini bu Latince davetten aldığını söyler...